小学五年级想象作文大全二十年后回家乡500字作文400字

222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222222

ok;lklk;lk;klklk'lac,md,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,qqqqqqqqqq

jqjyjgjhghgdyjsggjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjjssjsjsjjsjssjsjsj

hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh

  555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

小学五年级二十年后回故乡作文500字
我从参加工作起就离开了故乡，在上海工作，应该说我四处走，因为我的工作是儿童文学作家，常年要到各地取材。

　　我要写一本名为《我的故乡》的书，“这一次我要到哪里取材呢？”我不禁问自己，“就去大庆吧！”这个主意不错，我一下子充满了活力。因为工作后母亲和父亲也和我到了上海，所以大庆这个地方有好几年都不去了。

　　初到大庆，让我惊呆了，变化也太快了！我之所以说了个感叹句，那是因为大庆已有了地铁，飞机场，简直和上海一样！我不能忘记我的恩师——宋老师，我还是喜欢叫老师的尊称——宋娃娃。老师住的还是九区的旧址，为什么要说旧址呢，因为那里已是高楼大厦啦。宋老师家住15楼，乘电梯很快到了。我上前敲了敲门，老师把门打开。“啊，老师还是很美很美。”我给老师戴了个高帽子。刚开始老师还没有反映过来，后来才知道我是朴奕。我和老师聊了很长时间，走的时候老师送给我一本联系簿，上面写着2001级所有学生的名单和联系方式。回到宾馆，我细细地看了看那本小册子。我发现了一个特别熟悉的名字——“沙子”，不要误会这是同学沙津竹的外号。第二天我便拜访了老同学沙津竹，没想到她竟然是我的同行，只不过她写小说。“沙子”给我来了个隆重欢迎之后，我们便叙起往日旧事。我和她谈了我写书的事情，她说一定要和我合写，我答应了。沙津竹的丈夫是一名教师，他为人正直。我和他们夫妇约定每三年我回来看他们一次，当然啦，他们有机会也会去上海看我。除了“沙子”，我还拜访了其他同学和老师，这丰富了我写作的内容。为了纪念孩童时代的老师和同学，我准备在书的扉页写上“献给机关三小全体老师和同学”。

　　我虽然没有在大庆逗留很久，但我感到大庆再也不是我儿时的那个连天气预报都不报的小城了。

　　蜀都五年级：大家好吗？

小学五年级二十年后回故乡作文500字
2030年，我已经30岁了——如今的我已是一名大名鼎鼎的科学家了！我无时不在思念着我的故乡啊。这次，我要在这里举办一个大型的科技博览会，于是便驱车回到了我的故乡——泸州。

　　回到阔别已久的家乡，这里的一切都让我感觉耳目一新。昔日稀稀拉拉的小树，如今已长成了参天大树；曾经的一条条臭水沟，早已被填平，并且和原来斜斜的小路融在一起，变成了一条条宽阔的大马路。可是，此刻的我无心欣赏这些美景，因为我更渴望见到我亲爱的老师。

　　于是我来到了老师们住的摩天大楼。这幢大楼有5000层，我看了一下牌子，魏老师住在2796楼的522号房，刘老师住在3277楼的842号房。我首先来到了魏老师的房前，敲了敲门。只见出来一位漂亮的姑娘，这是魏老师的女儿。然后，我看到了一个又像汽车又像飞机的机器，熊老师就坐在里面。她打开舱门，径直走了出来。这时，我才看清楚，魏老师头发整齐，稍微有一两根白发，但是看起来很精神。看来，老师的生活过得还不错。

　　告别了魏老师，我又来到了刘老师家。给我开门的是一个瘦的皮包骨头，坐在轮椅上的老人。听我问到朱老师，他动作缓慢地用食指指向了往左数的第九个房间，颤颤微微地说：“我们家发华在……在……在那里面，我是……她的爷爷，她在看……书。”我走进去，看见了一位中年女子靠在沙发上看教科书，戴着一副比啤酒瓶底还要厚的近视眼镜，那是朱老师。他握着我的手，笑呵呵地说：“我的唐山弟子来了啊，坐下来，喝点儿酒水吧！”她那说话幽默的风格一点儿也没变。

　　离开了摩天大楼，我来到了母校金华小学。当我看见一间间门窗紧闭的教室时，心中很是纳闷：奇怪，现在临近期末考试，应该是学生们较为紧张的时候，可是全校的师生们都去了哪里？

　　带着疑问，我来到了吴嘉伟哥哥的家，看见侄子正聚精会神地在家里玩电脑。我问他为什么不去上学，他说：“现在的学校早就开展了远程教学，老师和学生只要在家里，就可以通过网上教学完成所有的学习任务了。”哦，真是不可思议！我不禁感叹：泸州的科技远比我想象的要发达得多，这让我感觉很欣慰。